Cyganka - Osip Mandelsztam

Cyganka

Brnąłem wieczoru wczorajszego

Po pas bez mała w grząskim śniegu

Z nieznajomego mi przystanku.

Wtem widzę chatę, we drzwi wchodzę:

Czaj piją mnisi, solą słodzą,

A z nimi droczy się Cyganka.

Siedzi Cyganka na pościeli,

Raz wraz zalotnie okiem strzeli,

Mizerne prośby mieląc w ustach.

Siedziała z nimi do zarania

Prosząc: "Podaruj, złoty panie,

Choć szal, choć byle co, choć chustę..."

Co przeminęło, to nie wraca,

Dębowy stół i nóż na tacy,

A w zamian chleba - jeż brzuchaty.

A więc przez okno w kabłąk zgięci

Na dwór cisnęli się garbaty.

Minęło pół godziny. Czarne,

Garncami odmierzane ziarno

Z wilgotnym chrzęstem żują konie.

Skrzypią wrzeciądze o świtaniu,

Turkocze zaprząg na majdanie

I pierwsze ciepło czują dłonie.

Zgrzebne ciemności rzedną ranem:

To cienkusz kredą zabielany

Szykuje za darmochę nuda,

A poprzez półprzejrzystą szmatkę

Sączy się w okno dnia serwatka

I miga w locie wrona chuda.

Osip Mandelsztam

przekład Jerzy Pomianowski