Samotni jak gwiazdy - Adam Ziemianin

Samotni jak gwiazdy

Czasem tak po ludzku

współczujesz nam Boże

Bo nawet Ty nie zawsze

Pomóc nam juz możesz

Nie żebyś boskość swą

czy moc Bożą tracił

Lecz zbyt jasno widzisz

Że my mali tacy

Chowasz więc nasze sprawy

Do bocznej kieszeni

i jakbyś zapomniał

Że my tu na Ziemi

Samotni jak gwiazdy

Które w ruch puściłeś

Lub jak kruche gałęzie

Którym wiatr skradł siłę

A Twoje święte nakazy

tak niezwykłe plany

Często nam nie pojęte

Więc jak im sprostamy?

Choć Ty najlepiej wiesz

Po co zsyłasz burzę

Wiesz tez kto cierpliwy

A kto nie zdzierży dłużej

Tyle jest cierpliwości

w Twej boskiej postawie

Czasem tak nam trudno

Ty najlepiej wiesz - Panie

A świat się kręci

Coraz bardziej szalony

jakby wyrwał się nagle

Spod wszelkiej kontroli

Adam Ziemianin