Jest wiatr,
co barwę kwiatów rozcieńcza
i wiruje zastygłym księżycem
w ruinach świeżo usypanych,
w ustach otwartych
wypłakujących słońce.
Jest wiatr
co smaga gniew na wzgórzach
i szczelnie w cieniu nocy
mierzy swój wzrost,
co kiełki strąca z kropli
i krwawi oczy cierpkim smakiem gleby.
Jest wiatr
martwy,
można dotknąć jego kości.
Nikos Chadzinikolau
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz