Bóg już pogrzebion... - Edward Estlin Cummings

***

Bóg już pogrzebion, Szatan poniósł śmierć,
lud, zdjęty grozą, czci Szybko acz Podle;
zło, gdy w nim zbożność jeno dostrzec chcieć,
zowie się w duchu łagodnością, dobrem;
usłuchaj rytmu: wpierw tik, potem tak,
w Plan Pięcioletni zmieniły się Wieki:
Gdy Ból z Radością lichwiarz weźmie w pacht,
któż wtedy zdoła mienić się człowiekiem?
precz z marzeń, szelmy karmione cieniami,
twój Harry stał się Tomem, a twój Tom to Dick,
gdy wynalazki mordują się same,
kult Siebie kłuje w oczy, czysty czar i szyk;
nadchodzi to, co mami, Nowość i jej szarm,
przez instrumenty zmierzone dokładnie,
jeśli dla mikrofonu Żydowin to parch,
któż się człowiekiem mienić będzie władny?
głośno o Prawdę błaga/i już łgarze,
rab w ordynku się spręży, byle Wolność mieć;
tam, gdzie czci się Głupotę i szaleństwo marzeń,
każdy zbójca podejmie wnet Postępu pieśń;
gdy Dusze są wylękłe, w Sercach niemoc tkwi,
bo Serca są ułomne, a Mózgi kalekie;
kiedy grą jest Nienawiść, a Miłość—to φνκ
któż wtedy zdoła mienić się człowiekiem?

e e cummings
tłum. Andrzej Nowak

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz