Lamentacja - Anna Janko

Agnieszka Szyfter
Lamentacja

Położyć się na ziemi i płakać

Strasznie tęsknić i płakać

Zapadać się we własne niespełnienie płacząc

Już nigdy nie mieć nikogo przy sobie i z tego powodu płakać

Porzucić to wszystko czym się było płacząc

Pamiętam cię świecie przyszedłeś wraz ze mną
Ale teraz płaczmy bo nic już nie będzie jak było
Moja matka moje dzieci mój ukochany
Blakną oczy miłości i zamykają się powieki
W swych srebrnych ciałach płynęliśmy sobie na ratunek
a ból i rozkosz płacz i śmiech żal i obietnica zrastały się w los

Teraz nie ma nas Zamykają się powieki
Pod nimi czarne niebo i mrowie ognistych punktów jak lawa nocą

Jestem wyspą która tonie
Jestem rdzeniem pamięci która płonie
Jestem opuszczoną miłością
Za mną jest życie

Niech mnie ktoś zapamięta

Anna Janko

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz