 |
| Walter Gramatté - Rekonwalescencja - 1921 |
Niech inni zdobywcy łączą się z młodymi czarodziejkami jak Odys z kuszącą Circe.
Ja wysławiam tego, który siedząc u wezgłowia sparaliżowanej, nucił jej śpiewane niegdyś wspólnie piosenki z nadzieją, że dźwięk ich odsłoni jaśniejszą przestrzeń w gęstym mule niepamięci.
Nie zapomniał, jak klęcząc całował niegdyś z drżeniem jej wyciągniętą rękę, a ona stała przed nim jak topola, z głową w chmurze włosów, zachwycająco nieobecna i już wtedy żegnająca go na zawsze.
Julia Hartwig
Wierność pomimo amnezji czy też Alzcheimera... Wysławiam jak autorka tych, którzy zostają wierni do końca, choćby nawet czegoś ubywało.
OdpowiedzUsuńDla mnie to jeden z najpiękniejszych wierszy o miłości jakie kiedykolwiek udało mi się przeczytać.
OdpowiedzUsuńWierność pomimo zapomnienia obecna jest też w słabej według mnie książce "Pamiętnik" Nicholasa Sparksa.
Usuń