Jęczmienne łany - Robert Burns

Jęczmienne łany

Było to nocą w porze żniw,

gdy śliczny jest łan pszenny -

w księżyca jasny blask wśród niw,

wybrałem się do Annie.

Niepostrzeżenie mijał czas,

aż się zgodziła wdzięcznie,

gdy poprosiłem tylko raz:

Odprowadź mnie przez jęczmień!

Pszenicy łan i łan jęczmienia

prześlicznie się zieleni;

noc szczęsna, nie do zapomnienia

wśród łanów z moją Annie.

Błękitne niebo, ucichł wiatr

i księżyc opromieniał,

a jam ją zgodną, chętną kładł

wśród łanów, wśród jęczmienia.

Wiedziałem, miłość łączy nas

z pierwszego już wejrzenia

więc całowałem raz po raz

wśród łanów, wśród jęczmienia.

Zamknąłem ją w uścisku splot,

jej serce biło w drżeniach.

Szczęsne to miejsce było, ot,

wśród łanów, wśród jęczmienia.

Lecz na ten księżyc i gwiazd moc,

co noc tę opromieniał -

i ona wciąż tę pomni noc

wśród łanów, wśród jęczmienia.

Robert Burns

przekład Ludmiła Marjańska