Tak naprawdę nic nie rozumiem, jest tylko
ekstatyczny nasz taniec, drobin wielkiej całości.
Rodzą się i umierają, taniec nie ustaje, zakrywam
oczy, broniąc się od natłoku biegnących do mnie
obrazów.
Być może tylko udaję gesty i słowa i
czyny, zatrzymany w wyznaczonym dla mnie zagonie
czasu.
Homo ritualis, tego świadomy, spełniam co
przepisane jednodniowemu mistrzowi.
Czesław Miłosz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz