Sonet na śmierć - Dorota Chróścielewska

Sonet na śmierć

Sonet na śmierć Madonny Laury
pisz bo me ciało noc ci biele
gdy mi obłokiem tapczan ścielesz
Mój ty o krzywe biurko wsparty

Sonet na śmierć Madonny Laury
Ci co mych dąsów nie widzieli
wśród gwiazd szukają – nie w pościeli –
mnie – może i naprawdę zmarłej

Lecz kiedy co noc twarz pochylasz
nad mych warkoczy rzeką ciemną
i huczy rzeka w wstążce lila

twój sen lituje się nade mną
i wstążkę mi z warkoczy strąca
Ze zmarłą się kieliszkiem trącasz

Dorota Chróścielewska