Na bruździe Słońca - Tristan Tzara

Rafał Olbiński (fragment obrazu)

Na bruździe Słońca

Zatopić poranki pragnienia muskuły i owoce
w soku sekretnym i surowym
sadza spleciona w złote sztaby
skrywa noc poszarpaną na motywy krótkie

na odnowionym widnokręgu
szeroka firanka wody bieżącej i żywej
w drzwiach znienacka oświetlonych
skrzypi szczególny mnożnik
mojej miłości

nękana za imieniami pożądań
płacząca przyśpieszona rozedrgana
opadasz sama z płatków na ofertę zebranych tonów
niestałość wody ze słońcem ześlizguje się po twym ciele
przez szparę w czasie można dostrzec maskę
nigdy nie jest jasna nigdy nie jest nowa
idziesz to życie wprawia korbę w ruch

i właśnie dlatego oczy krążą we własnym dlaczego
przewaga krwi mimo krzyku mgły
wachlarz płomieni na wulkanie, wiesz
że żyłami grobu tyle pieśni zapału
popłynęło na wyprawę
świat
kapelusz z kwiatami
świat
skrzypce grające na kwiecie
świat
pierścień zrobiony dla kwiatu
kwiat kwiatów na bukiet z kwiatów nad kwiaty
papierośnica pełna kwiatów
mały parowóz o oczach z kwiatów
rękawiczki dla kwiatów
zè skóry kwiatów jak inne kwiaty kwiaty kwiaty kwiatów

Tristan Tzara
przełożył Julian Rogoziński