cicho nisko ukojnie
tak
nie jest to
porywające piękno
strzelistych widoków
wyeksponowane
za szybą wystawową Tatr
i urwistych obłoków
lecz ukryte
zwinięte do środka mnie
malwowe piękno równinnych
krajobrazów serdecznych
czubek
góry zachwytu
zatopionej w wodach płodowych
słonecznych obłokach dzieciństwa
w nieważkich nadziejach młodości
omnia mea mecum porto
wszystko co najpiękniejsze
nosimy z sobą
jak ślimak
zakotwiczone w sercu
Józef Baran
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz