Pamięci E. M.Śród tylu nocy taiłem bezwiednie
echo - rosnące w słowo:
ze wszystkich moich zapomnianych wierszy
jeden dźwięk pojednany z ciszą -
skierowane więc do mnie tylko i ode mnie?
Aż tej nocy tysiącznej i pierwszej,
jasnej, górskiej, nadmiernej,
niebo nad moją głową
odsłoniło tyle gwiazd wszechświata,
ile mi brak ciebie - jednej,
przemienionej w ziemię,
coraz niżej mi bliższą.
Więc przemienię ją dla żywych w ogród w kwiatach.
Julian Przyboś
Cos mi w duszy gra.... to echo wspomnien
OdpowiedzUsuń