Opera omnia - Krzysztof Gąsiorowski

Wojciech Siudmak
Opera omnia

Nim umrzesz na dobre
i na złe, musisz też poumierać.

Umieram, umieram, umieram – drzesz się,
jak śpiewak w złej arii.

Płonie żywa opera, płonie od urodzenia,
jeśli nie wcześniej.

Papierosy, udręka, wódka, pusta
noc. Kobiety, odwrócone. Niedocenione
książki. Brak swego miejsca w Historii.

Jest czym podsycać ogień
w tym krematorium;

w tej długiej, a pełniej zdumienia
agonii.

Panie, wołamy z głębin, niechaj się stanie,
Dopełni. Nagle, i niespodzianie

zgaś moją świeczkę, Panie. Niechaj się czarno
nie spala w hospicjum, w oknie szpitala. Ogarek
niech także zgaśnie.

Modlisz się, a jakbyś bluźnił.

Krzysztof Gąsiorowski

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz