Gabrieli - Maria Konopnicka

Gabrieli

Imię twoje nie było "wiosna" ani "róża",
Ani w łunach po niebie chodząca "kometa",
Ani pełna jasności błyskawicznej "burza"...

Ale na pierwsze imię było ci: "kobieta"
I nosiłaś je czystym jak gwiazdę na czole;
A drugie: "siostra smutnych", a trzecie: "poeta".

Które ci najpiękniejszą dało aureolę,
Któż zgadnie? - Cisza grobu twego odpowiada,
Że każde z nich jest rzadkim na tym nędz padole.

Tylko tam, gdzie od wieku bije łez kaskada,
Na ziemi dawnych smutków, nad stare mogiły
Wschodzi, raz w sto lat może, taka gwiazda blada,
By świecić tym, co idąc, dech tracą - i siły.

Maria Konopnicka