Nikt nie ulepi nas ponownie z ziemi i gliny,
nikt nie omówi naszego prochu.
Nikt.
Ku twemu zadowoleniu
chcemy kwitnąć.
Ku
tobie.
Niczym
Byliśmy, jesteśmy, po –
zostaniemy, kwitnąć:
róża nicości – ta
róża niczyja.
Szyjka słupka w jasności duszy,
nitka pręcika w pustce nieba,
korona czerwona
od słowa w purpurze, które wyśpiewaliśmy
ponad, o, ponad
cierniem.
Paul Celan
tłum. Feliks Przybylak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz