XIII (Alchemia) - Adam Kawa

Piotr Urbanek - Odys trojański
XIII - Alchemia

Swojej Itaki nie odnajdziesz tutaj,
wśród snu trzęsawisk i zamglonych bagien,
wśród mgieł poezja półsnu wilkołakiem
w sonetu butach.

Logiki dzięcioł znowu w mózgu stuka,
by zachowywać w sonecie powagę,
a słowo stoi w kącie półsnu nagie
w przyciasnych butach

dźwięku i rytmu. W metaforze szukaj
snu dopełnienia, tu dojrzysz Itakę
poezji, tutaj bywa gwiazdy światłem
w olśnienia lustrach.

Od snu trzęsawisk aż po gwiazdy światło
droga przez mękę. Cóż za śliczny patos.

Adam Kawa

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz