Róża i Milton
Spośród pokoleń róż, które bez wieści
przepadły w czasu głębokiego cieniu
chcę jedną różę wyrwać zapomnieniu
choć nic nie znaczy wśród rzeczy i treści,
co kiedyś były. Mnie pierwszego darzy
los darem właśnie tej w przeszłość podróży
po kwiat milczący, ostatni kwiat róży,
jaki poeta przybliżył do twarzy,
choć nic nie widział. O, żółta lub biała,
lub ruda różo znikłego ogrodu,
czar cię zachował całkiem bez powodu
i odtąd będziesz w tym wierszu pałała-
złotem, eburem, krwią - lub będziesz mroczną
jak w jego dłoniach - różą niewidoczną.
Jorge Luis Borges
przełożył Leszek Engelking
Róża i Milton - Jorge Luis Borges
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz