Madame opadają już liście - Aleksander Wertyński/ Jonasz Kofta

Madame opadają już liście

Na plaży był upał i sierpień

Ty, pani w kostiumie "un peu"

Ja cały wyziębły od cierpień

Wiedziałaś, jak bardzo cię chcę

Ocean niebiesko coś szeptał

Koloru cytryny był piach

Tak łatwo wyznania podeptać

Gdy brzmią one mniej więcej tak:

Madame! Wyśpiewałem już wszystko

Repertuar cały mój znasz

Jest lato szalone tak blisko

Czy chcesz jeszcze więcej, niż masz

Ja pragnę, ja chcę, ja pożądam

Tajemnic, co jeszcze są w nas

Szaleję i głupio wyglądam

Bądź pani łaskawą choć raz

A ona przez chwilę milczała

A potem odrzekła przez śmiech

Artysto! Zepsuła cię sława

Gdy zrzucisz ją z siebie

Kto wie...

Znienacka owionął nas wrzesień

Tłum zniknął z promenad i plaż

Prócz moich zmęczonych uniesień

Właściwie zatrzymał się czas

Żegnałem kolegów artystów

Kończących najdłuższe tournee

Starczyło mi jej towarzystwo

Bo chciałem przekonać ją, że:

Madame! Opadają już liście

Jabłoni gałęzie się gną

Owoce dojrzały soczyście

I same się garną do rąk

Ja chcę, ja pożądam, ja pragnę

Ja milczę, więc wszystko lub nic

To będzie niezwykłe i ładne

Chciej pani choć raz do mnie przyjść

A ona przez chwilę milczała

A potem odrzekła wśród łez

Za długo na ciebie czekałam

i nigdy nie przyjdę, o nie...

Aleksander Wertyński

polskie słowa Jonasz Kofta