Lądy dzikiego piękna, morza triumfalne,
Lwie pustynie, dziewicze lasy, mleczne drogi,
Lodowiska, wulkany, zorze borealne,
Bohaterowie, święci, poeci, półbogi!
A przy tych cudach widnych duchowi i oku
Obrazy pełne wstrętu, szkarady, ohydy:
Ścierwo zdechłego kota gnijące w rynsztoku
I nędza, co w barłogu swoim bije gnidy.
Do wzniosłej grozy życia podziwem nawykły,
Którego żadna klęska ni cios nie ostudzi,
Chwalę mgławicę gwiezdną i pył kurzu nikły,
Bo codzienność, jak boskość, jednaki lęk budzi.
Leopold Staff
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz