* * *
Żal mi gwiazd,
Które świecą już tyle lat,
Tyle lat...
Gwiazd mi żal.
Czy nie ma żadnego zmęczenia
W rzeczach,
Wszystkich rzeczach,
Jak zmęczenie nóg lub ramienia?
Zmęczenia istnieniem,
Byciem,
Tylko byciem,
Wesołym lub smutnym lśnieniem...
Czy nie czeka w końcu
Na wszelkie istnienie
Nie śmierć, lecz tak
Jakby inny koniec?
Lub wielkie usprawiedliwienie –
Coś takiego jak
Przebaczenie?
Fernando Pessoa
tłum. Michał Lipszyc
Żal mi gwiazd - Fernando Pessoa
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Kultywować w cieniu to szlachectwo osobowości, które polega na nieupieraniu się przy niczym w życiu. Być wśród wirujących kwiatów jak kwiatowy pyłek, który nieznany wiatr unosi w popołudniowe powietrze i który drętwota zmierzchu pozwala porzucić w przypadkowym miejscu, gdzie zniknie w śród rzeczy większych od siebie. Być nim z niewzruszoną świadomością, ani radosną ani smutną, wdzięczną słońcu za jego blask i gwizdom za ich oddalenie. Nie być niczym więcej, nie mieć nic więcej, nie chcieć nic więcej....
OdpowiedzUsuńKsięga niepokoju
z pozdrowieniami:)
Lecz ten, co marzy o rzeczach możliwych, może rzeczywiście doznać prawdziwego rozczarowania.
OdpowiedzUsuńKsięga niepokoju
z pozdrowieniami:)