Polaroid, blaknący - Hans Magnus Enzensberger

Helena Lam
Polaroid, blaknący

Coraz rzadziej słychać dźwięk waltorni.
Również takie wyrażenia, jak wyrzeczenie,
rozkosz lub błogość
nie docierają już prawie do twoich uszu.
Rylec zaświadczenie spowiedzi lak do pieczęci -
zaginione zaginione.

Ówczesne kobiety
blakną powoli,
coraz to bledsze
w emulsji lat.

Że smutek staje się biały
i rozpływa się w bieli,
że zemsta traci kolory
i niknie żądza -
gdybyż tak tylko było,
o, piękna duszo!

Lecz przebolejesz
także zmęczenie,
także ból.

Hans Magnus Enzensberger
tłumaczył Ryszard Krynicki

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz