.jpg)
Siedzi przy stoliku samotny
i pije retsinę.
Ręce ma chropowate jak wiatr w nocy.
Splata je nad czołem.
Jego zęby świecą skałą zwietrzałą.
Tawerna pachnie ostrygami,
w tawernie tyle śpiewów i krzyków,
że można czuć pogardę dla czasu.
Nikos Chadzinikolau
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz