Ł. S.
jeśli buty do wiązania szuka parkietu botwinnik*:
jego cień kładzie się wyraźnie na chodnik,
a dalej – drzewa jak ręce, pozostałe bez pieniędzy.
Na niebie bez ptaków łatwo zwycięstwo odgadnę
własnych słów, jak: „przepraszam”, „nie będę”,
które uznawane jako poczucie winy i mody,
stają się ciemnoszare w końcówce pogody.
Wszystko będzie lepsze, gdy deszczyk się rozpada,
bo niczego już więcej nie będzie,
tylko pozazdrościć jeszcze, sił przesilenia
pijanych, wspomnień i dawnego psychicznego cierpienia.
Zatrzymaj się, na chwilę, kiedy ryba umiera
w jeziorze, kiedy przyroda wyjmuje z garderoby
z westchnieniem pogniecione rzeczy i wodzi wzrokiem
w miejscu, zjedzonym przez mole, cerowanym okiem.
Josif Brodski
tłum. Ryszard Mierzejewski
*botwinnik (ros. ботвинник) – nieprzetłumaczalne na język polski słowo,----------------------------------------------------------------------------------
które zostało utworzone przez autora wiersza najprawdopodobniej na
określenie rosyjskiego arcymistrza szachowego – przyp. R. M.
**Michał Botwinnik (1911-1995) -- patriarcha szachów
sowieckich; trzykrotny szachowy mistrz świata w
latach 1948-1963. - przyp. Włodzimierza Holsztyńskiego
PS. Dziękuję:)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz