* * *
Niech Ci ziemia lekką będzie,
Bo twarda jest jak kamień, bo gorzka jest jak sól.
Niechaj snem wiecznym śpią Twoje złożone ręce,
Bo wieczność już NIE BOLI, bo wiecznym nie jest ból.
Grażyna Chrostowska
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Chrostowska Grażyna. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Chrostowska Grażyna. Pokaż wszystkie posty
Niech Ci ziemia lekką będzie - Grażyna Chrostowska
więcej twórczości:
Chrostowska Grażyna
Władce - Grażyna Chrostowska
Władce
Idziesz po lesie. Bosą naga stopą
Po mchach pachnących depczesz, po promieniu słońca.
Las szumi i szumi. Las woła tęsknotą,
Tajemnic pełen. Szmeru. Dziwny bór miłości.
Czujesz jak pachnie owa leśna ziemia
Cała pochowana w szumiącej zieleni,
Rozrasta się w niej życie, przelewa, tężeje,
Mocne od głębokich, żylastych korzeni.
Czy wypatrujesz leśnymi oczyma
Tajemną, cichą głębię mrocznych ustroni?
Ty wiesz - tam słońca nie ma.
gwar inny. Kolor najgłębszy: ciemno-zielony....
Grażyna Chrostowska
Idziesz po lesie. Bosą naga stopą
Po mchach pachnących depczesz, po promieniu słońca.
Las szumi i szumi. Las woła tęsknotą,
Tajemnic pełen. Szmeru. Dziwny bór miłości.
Czujesz jak pachnie owa leśna ziemia
Cała pochowana w szumiącej zieleni,
Rozrasta się w niej życie, przelewa, tężeje,
Mocne od głębokich, żylastych korzeni.
Czy wypatrujesz leśnymi oczyma
Tajemną, cichą głębię mrocznych ustroni?
Ty wiesz - tam słońca nie ma.
gwar inny. Kolor najgłębszy: ciemno-zielony....
Grażyna Chrostowska
więcej twórczości:
Chrostowska Grażyna
Niepokój - Grażyna Chrostowska
Marek Langowski - W stronę słońca |
Dzień ten taki właśnie, jak "Niepokój" Szopena,
Ptaki nisko kołują nad ziemią. Niespokojne,
Spłoszone z gniazd swych. Nadsłuchują...
W przyrodzie cisza. Ciepło, jak przed burzą.
Z zachodu płyną niskie, ciemne chmury.
Przyczajony lęk w sercu. Tęsknota, tęsknota...
Chcę chodzić po rozmokłych, po dalekich drogach,
Słuchać szumu wichrów, łowić oddech wiosny,
Czuć najgłębiej, odnaleźć ciszę miłości,
Idę, nie znajduję, wciąż zmieniam i wracam.
Gdzieś daleko zostały chałupy wieśniacze,
Chmury co poszły na wschód,
I na wschodniej stronie,
Stoją drzewa samotne, ciemne, pochylone,
w wichrze stoją i ciszy,
Chwiane niepokojem.
Grażyna Chrostowska
więcej twórczości:
Chrostowska Grażyna
Subskrybuj:
Posty (Atom)