jestem
a nie ma mnie
przechadzam się między malwami
spotykam cienie dziadków
mam warkocze
i niebieską spódniczkę
bukszpan wyjedzony przez kurę
której nie umiała zabić moja matka
nie wolno mi huśtać się na zielonej
furtce od ogrodu
zdradzają mnie skrzypiące zawiasy
to moja pierwsza podróż w świat
pół metra nad ziemią
i kąt czterdziestu stopni
jak daleko uniosły mnie
rozhuśtane furtki mojego życia
Izabela Joanna Bożek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz