Saturn - Georges Brassens

Saturn

Jest okrutny, jest małomówny,

a jego żywioł - to czasu bieg.

Nosi piękne imię Saturna,

ostrożnie z nim - on bogiem jest!

Stąpa cicho, chód ma bezgłośny,

jak nocny złodziej, zwrot losu zły;

z nudów róży zasusza pąki,

by zabić czas, by ukraść dni.

I ty najdroższa, kiedyś zapłacisz

za każdy miesiąc, za każdy rok

zmierzchem skóry i szronem białym

na włosach twych i drżeniem rąk,

Starzy poeci już dawno spisali

występki jego i każdy grzech,

dziś uśmiechy śle nam z oddali,

bo próżny bunt, bo na nic gniew!

Wejdźmy razem więc, moja najdroższa,

w rozkoszy ogród i w czuły sad.

Wejdźmy w miłość, jak gdyby wiosna

na zawsze już tu miała trwać...

Niech zazdrości nam gestów i spojrzeń,

zamyśleń, snów i pośpiechu rąk...

Niech wie Saturn, że nikt nie może

już zabrać ich nam - nawet on!

Georges Brassens

przekład: Filip Łobodziński