Szminka Argonautów
(fragment)
Siostry dziwek marsylskich siedzą w oceanach.
Uściskami chorymi owrzodzą wam ciała.
W ciemnym szynku portowym basetla cygana
morskim szumom i zgubie będzie wtórowała.
Marynarze śpiewając pieśni nostalgiczne
odpłynęli galerą i na czarnej chmurze.
Czy myślicie, że sistrum lub skrzypce magiczne
zaczarują żeglarzy, gdy gotowi stchórzyć?
Legenda drzemie wyniosła i przestarzała
w żałobnym brązie, który stał się tronem
przeszłości. Dawno odjechała
Argonautów wyprawa zdobyć wschodnie runo.
Z waszych grobów wyrosną podejrzane grzyby,
o których śpiew Nerona gładko się potoczy
na Klaudiańskiej orgii. Albo wasze oczy
znajdzie kuchcik występny w brzuchu morskiej ryby
W drogę! Harfo Eola zawyj razem z burzą...
Robert Desnos
przełożył Julian Rogoziński
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz