Nie budźmy ciszy,
która śpi pod drzewem
przykryta opadaniem liści.
Jutro ją zdepczą szybkie kroki
- i nie zdołamy jej osłonić
czułym spleceniem naszych dłoni.
Nie budźmy ciszy -
jej głęboki,
spokojny oddech
daje słowom
- szeptanym słowom o miłości -
dźwięczność i jasność,
jakiej nie zna
śpiew ptaków i spadanie gwiazdy.
Helena Raszka
Witaj,
OdpowiedzUsuńdawno do Ciebie nie zaglądałem, trochę szkoda. Widzę wiele ciekawych i frapujących wierszy i nowe okna już wiosenne. Cieszę się że blok jednak żyje i zmierza powoli do połowy miliona odsłon. Jest po prostu bardzo potrzebny. No a Raszka, sama widzisz bo wkleiłaś jaka delikatna, kobieco poetycka. Uwielbiam Helenę, ale to już przecież wiesz.
Dziękuję i pozdrawiam.