(fragment)
Czas jak łagodna woda w której
chwieją się twarze krajobrazu
niebo przepływa bystrą chmurą
lecz ludzie lądy pozostają
do dna jeziora przyrośnięte
cieniem topoli jak łodygą
I gdyby nie muzyka czasem
tych którzy strzegą gwiazd i owiec
można by sądzić że już wieczność
ta wytęskniona ta spod powiek
minęło życie zmarł niepokój
puszyste niebo masz pod stopą
Usypia czas zwierzęta ludzi
i balsamuje piękno kwiatów
słoje mądrości w bibliotekach
pieszczotę ludzką przechowuje
rytm serca uśmiech trzepot ptaków
czas co nas wspomni po imieniu
O czasie dobry tamten czasie
o ludzki czasie niepowrotny
o ty co dajesz godność rzeczom
i ludzi stroisz w barwę wspomnień
i krajobrazom dajesz kwitnąć
i chwiać się na łodygach spojrzeń
O czasie o łagodny czasie
o ludzki czasie niepowrotny
Zbigniew Herbert
Coś się, Magdo, zaniedbujesz! :-) A ja specjalnie całe półtorej godziny poświęciłem w poszukiwaniu obiecanego Mandelsztama! :-))))
OdpowiedzUsuńMiej serce, nie pozbawiaj rozlicznej rzeszy czytelników możliwości obcowania z poezją przez duże 'p'! Już kilkanaście osób 'zaraziłem' Twoim blogiem! :-)
p.s. - masz u mnie dużego minusa za umieszczenie poezji Dehnela! nienawidzę łajdaka! nie dość, że znam go osobiście (chodził do klasy z moją dobrą przyjaciółką), nie dość że się do mnie po wódce za bardzo lepił, to jeszcze po prostu kradnie mi pomysły! czego ja nie wymyślę, to nagle się okazuje, że Jacuś już to zrobił przede mną ;-((((