Nim z tobą będę ─ już przedpamięć ciebie
we fiołkowisko wnoszę spodziewania
i nadpamiętam ów jeszcze nie ─ moment
naszych zobaczeń, lecz sam jego zamysł.
Między co było a między co będzie,
jeśli się stało coś, to się odstanie.
Więc wciąż inaczej jeszcze dopowiadam
przedpamięć ciebie ─ nim ją zaćmi pamięć.
Tak dowspominam cię i z przypomnianych,
i z tych w domyśle gestów, co są prawie.
─ Pamiętająca i zapamiętana.
Zanim nas zmoże czas i sobą splami,
nim suma wieku pojedyncze twarze
zepchnie w niepamięć.
Urszula Kozioł
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz