Mówiłeś: teraz tylko deszcz umie płakać
Jakbyś zapomniał o dziewczynie która płakała każdym milimetrem ciała
Przeglądając się w okaleczonym pięknie łzami zawstydzała grozę niebezpieczeństwa
Ukrywałeś przerażenie w chłodzie stóp i biegłeś wcielając się w kaskaderstwo odwagi
Jakbyś nie zauważył że ta dziewczyna całując twoje stopy całowała swoje rany
Otwierały się drzwi do pokoju gdzie śmierć śmiała się z samej siebie
W palcach hodowałeś delikatność z wyczuciem uczyłeś ją przypływów i odpływów
Jakbyś nie dostrzegł że ta dziewczyna mieszkała na dnie oceanu
Nie umiała mówić bo zamiast języka w jej ustach błyszczała perła
Jakbyś tańczył na jednym promieniu słońca nie rozumiejąc że ta dziewczyna
Ona na rękach przynosiła światło
Układałeś jakiś wers nieistniejącego w kosmosie wiersza
Jakbyś nie potrafił odczuć że ta dziewczyna znała język gwiazd
Gdy patrzyła na ciebie w jej spojrzeniu była podpowiedź jednej z nich
I były w tobie niezliczone życiorysy z których próbowałeś wybrać ten właściwy
Jakbyś bał się przyznać że ta dziewczyna jest jedna jedyna we wszechświecie
Lustrzane odbicia w ciałach obcych ci ludzi dotyczyły tego czego się obawiałeś
I milczałeś bo chciałeś zapomnieć imię tej dziewczyny
Jakbyś nie wiedział że
Ta dziewczyna nie ma imienia
Ewa Sonnenberg
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz