Lirnik dębowiecki - Stanisław Dłuski

fot. Paula Grenside
Lirnik dębowiecki

Lirników dębowieckich,
takich jak ja, żałośnie,
nieodwracalnie
naiwnych bocianów,
winno się wieszać na
sznurze od bielizny,
żeby dzwonili na wietrze,
budzili świerszcze ze snu
zimowego, wzywali na
spotkanie z szaleństwem,
które wyrywa mnie i
ciebie, polna różo,
z poobiedniej drzemki,
odsłania jasne korytarze
chorego domu;
lirniku,
błaźnie ze świętym obrazkiem
w dłoni, mówię do ciebie,
może na sznurze świat
ci prawdę wreszcie
odsłoni

Stanisław Dłuski

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz