 |
| Michaił Nesterow - Święta Ruś - 1905 |
Kwiaty mi szeptem mówią: "Żegnaj!"
I główki niżej pochyliły,
Na wieki już nie ujrzę miłej
Ni Ciebie, ma kraino biedna.
To cóż, to cóż, o moje miłe!
Widziałem was, widziałem ziemię
I przyjmę ja ten dreszcz mogiły
Jako pieszczoty nowej drżenie.
A że przejrzałem życie całe,
Przechodząc koło niego blisko,
Niejednokrotnie więc mawiałem:
"Na świecie się powtarza wszystko."
Ach, wszystko jedno - przyjdzie inny,
Nie zginie z żalu ten, co odszedł,
A ten, co przyjdzie, bardziej płynne
Ułoży pieśni mej najdroższej.
Kochanej z innym ukochanym
Przyśnię się chyba na ostatek,
W pieśni wśród ciszy zasłuchanym,
Jakimś niepowtarzalnym kwiatem.
Sergiusz Jesienin
przekład Włodzimierz Słobodnik
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz