Płomieniem - szumem iglastego pnia.
Kurtyna nie ma przed sceną tajemnic:
(Scena - ty, kurtyna - ja).
Chaszczami snów (pod sali plafon
Rozlał się oszołomień czad)
Skrywam bohatera w walce z Fatum,
Miejsce akcji - i - czas.
Tęczami kaskad, lawiną
Lauru (więc ufasz! więc wiesz!)
Zakrywam cię przed salą (i zaklinam
Czarami salę - też!)
Tajemnica kurtyny! Przyśnionym
Lasem nasion, nasennych ziół...
(Za już drgającą zasłoną
Bieg tragedii - jak - burzy szturm!)
W szloch, loże! Galerio, szalej!
Bądź, bohaterze! Czasie, śpiesz!
Kurtyna faluje - jak - żagiel,
Kurtyna faluje - jak - pierś.
Ostatkiem serca zagradzam - nie wedrą
Się do wnętrza. - Oklasków zryw!
Nad już użądloną w pierś Fedrą
Kurtyna się wzbiła - jak - gryf.
Szarp, widownio! Patrz! Potok okropny?
Szykuj kadź czym prędzej! Ranę rwij!
Oddam, świetną, do ostatniej kropli!
(Widz zbielał, kurtyna we krwi).
Wtedy - opaść jak współczucia całun,
Sztandaru szumem - do dna.
Nie ma tajemnic kurtyna - przed salą.
(Sala - życie, kurtyna - ja).
Marina Cwietajewa
tłum. Stanisław Barańczak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz