Dla Tadeusza RóżewiczaNie wszystkie wiersze już napisano, drogi panie Tadeuszu...
Choć często powtarzam to, co Ty powtarzałeś i
przed tobą wielu innych poetów. Te same
słowa, te same metafory i te same odziedziczone
symbole... Nie wszystkie wiersze już napisano, drogi
panie Tadeuszu... I nie wszyscy ludzie już się narodzili,
choć z góry na śmierć są skazani. U nikogo
śmiertelna rana, rozpoznawalne znamię,
nie była, nie jest i nie będzie równie bolesna.
Tak jak identycznym śpiewem nie odzywają się rozmaite
ptaki... Kukułka, puszczyk, sowa, kos, synogarlica,
drozd, sikorka... Nie wszystkie wiersze już napisano,
drogi panie Tadeuszu... Dlatego wciąż je piszę,
tak jak nie przestawałeś ich pisać także Ty.
Josip Osti
tłum. Dorota Jovanka Ćirlić
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz