pośród czarnych kadłubów drzew i spalonych w ogniu jesieni liści,
jakby mówił: zobacz, oto czym są twoje sekrety, twoje skarby,
namiętny tryl małych ptaków, obietnice letnich miesięcy.
Twoje sny zostały zbadane, gwizd kosów znalazł uzasadnienie,
trupy roślin zdobią zielniki.
Została tylko twarda pestka laboratorium.
Nie słuchaj go; mogą ci wszystko odebrać, ale nie zabiorą ci twojej niewiedzy,
nie wezmą ci tajemnicy, nie pozbawią cię twojej trzeciej ojczyzny.
Nie słuchaj go, zbliżają się święta i mroźny styczeń, biały papier śniegu.
To na co czekasz, rodzi się dopiero.
Ten, kogo szukasz, zaśpiewa.
Adam Zagajewski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz