Z okruszynami młodości - co robić? Rozrzucić ptakom?
Odfruną, uradowane, żeby po nowe powrócić,
Wrócą - i słowa i ptaki - nadzieją skrzydlate jednako.
A co im powiesz? Że nie ma! Że nie ma! powiesz biedakom.
Uwierzą ? Nie, nie uwierzą. Do późnej, pochmurnej nocy
Będą za oknem czekać, skrzydłami w szyby uderzą
I padną martwe i wierne. Ptaki i słowa, jednako.
Julian Tuwim
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz