Boli mnie - więc jestem.
W tym pustym miejscu koło mnie
Twoje rysy znaczyłem jak szkło diamentem,
żeby każdy skręt powietrza przed Toba się otwierał.
Ty jedna poruszać się tu możesz swobodnie
nie kalecząc mnie ani siebie.
Ja wiem, że są na pewno po drugiej stronie lustra
zegary wskazujące pochylenie czoła.
Ale Ty o nich, piękna, nic nie wiesz.
Chwile kruche, do złudzenia tak podobne!
Ciągle patrząc nie widzimy, jak płowieją nasze oczy.
Lepiej zostać mi było na lipcowej drodze
sprzed tysiąca i ani jednej naszej nocy.
Jan Zych
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz