Kabaret - Fred Ebb

Kabaret

Nie siedź samotnie, bo muzyczka fest

Zaczęła właśnie grać —

Bo życie kabaretem jest

I tak je trzeba brać!

Nudną robotę rzuć w kąt, miej ten gest!

Poddaj się myśli tej,

Że życie kabaretem jest —

Do kabaretu wejdź!

W dłoń szkiełko chwyć,

Na całość idź,

Dziś wieczór niech nie będzie smutno

I pal sześć, co niesie jutro!

Jutro być może zabawy tej kres,

Lecz dzisiaj niech trwa nasz bal —

Bo życie kabaretem jest,

Bo każdej chwili żal.

Z panienką zwaną przez przyjaciół Elsie

Mieszkałam raz w dwóch brudnych klitkach w Chelsea;

Nie była ona wzorem niewinności,

Miewała co godzinę nowych gości,

A kiedy zmarła, w krąg sąsiadki pluły —

To przez kurestwo, wódę i piguły —

Ach, Elsie, jak królowa pośród nich

Leżałaś, uśmiech jaśniał w oczach twych...

Ach, Elsie, nie zapomnę tego i

Wciąż pamiętać będę, jak radziłaś mi:

Nie siedź samotnie, bo muzyczka fest

Zaczęła właśnie grać —

Bo życie kabaretem jest

I tak je trzeba brać!

Nudną robotę rzuć w kąt, miej ten gest!

Poddaj się myśli tej,

Że życie kabaretem jest —

Do kabaretu wejdź!

I dodać chcę to jeszcze, że

Postanowiłam wtedy w Chelsea

Życie brać, brać tak, jak Elsie...

Szaleć nim przyjdzie zabawy tej kres,

Która się życiem zwie —

Bo życie kabaretem jest,

Bo życie kabaretem jest

I za to kocham je!

Fred Ebb

tłumaczenie Wojciech Młynarski i Kazimierz Piotrowski