Ta nasza młodość
Ona jest wśród kamieni
Rwącym światłem strumyka
Wiewiórkami po drzewach
po gałęziach pomyka
Ona iskrą w kamieniu
Ona mlekiem w orzeszku
Ona świata ciekawa
Jak miedziany grosik w mieszku
Ta nasza młodość
z kości i krwi
Ta nasza młodość
co z czasu kpi
Co nie ustoi w miejscu zbyt długo
Ona co pierwszą jest
...potem drugą...
Ona kwiatem we włosach
Octem w jabłkach jest pierwszym
Gorzką pianą na piwie
w świata gwarnej oberży
Buntem jest niespełnionym
co na serce umiera
Ona tylko to daje
co innemu zabiera
Ta nasza młodość
z kości i krwi
Ta nasza młodość
co z czasu kpi
Co nie ustoi w miejscu zbyt długo
ona co pierwszą jest
...potem drugą...
Tadeusz Śliwiak
Kondensacja smutku................
OdpowiedzUsuńPiękne i życiowe. Trwać będzie przez kolejne tysiąclecia w naszej zbiorowej ludzkiej pamięci.
OdpowiedzUsuń