 |
| Rex Preston |
Wysoko nad Cummon Strand'em łamią się stare głogi
We wściekłym wichrze, co z lewa dmie i spycha z drogi.
Pęka odwaga jak stary pień na wietrze pośród nocy,
Lecz myśmy w sercach pochowali płomień oczu
Cathleen, Houlihana córy.
Wysoko nad Knocknarea wiatr spędził sine chmury
I piorun bił -- niech mówi Maeve, co chce -- w kamienie z góry
Złości, co są jak gromki szkwał, w sercach nam wrą ukropem,
Lecz każdy niziuteńko się pochyla, całuje ciche stopy
Cathleen, Houlihana córy.
Wysoko, het, na Clooth-na-Bare wezbrały żółte wody,
W lepkim powietrzu mokry wiatr nie daje ochłody.
Ciężkie jak toń wezbrana ciała nasze i krew chyża,
Lecz bielsza od wysokiej świecy u stóp Świętego Krzyża
Jest Cathleen, Houlihana córa.
William Butler Yeats
przełożyła Ewa Życieńska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz