Przepis na kapustę
To ja poetka
W kuchni
Wśród brudnych talerzy
W sukni z białych róż
 |
| Beth Avary |
Odpowiedzi na pytania odwieczne
O naturę wszechrzeczy
Obrastają mnie jak bluszcz
Zawsze je znałam
Przyniosłam ze sobą na świat
Na wiersze
Wciąż brakowało mi czasu
Stojąc w kolejkach po mięso
Widziałam beztroskie obłoki
W brudnym kwadracie okna
One frunęły
Ja stałam w miejscu
Słowa siadają mi na ramieniu
Jak oswojone sikorki
Ponaglają: pisz pisz pisz !
Opisz to olśnienie
Tę smugę światła
Zatrzymanie się w czasie
Jedyne w swoim rodzaju
Pomiędzy namiętnością
A instynktem zagłady
Erosem a Thanatosem
Tę bezinteresowność istnienia
Nie mam czasu
Muszę gotować
Całe życie przy kuchni
Dzisiaj kapustę
Zamiast metafor
Odrywam liście
Dobieram się do sedna
przyciskam w garnku pokrywką
Dodaję pieprzu całymi garściami
Mieszam
do utraty sił
I zamiast nowego wiersza
Podaję bigos
Zaprawiony łzami i cykutą
Dorota Kiersztejn Pakulska
Dziękuję Joasiu:*
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz