Ojcze bogów i ty mój patronie Hermesie
zapomniałem was prosić — a teraz już późno —
o dar wysoki
i tak wstydliwy jak modlitwa
o gładką skórę bujne włosy migdałowe powieki
by całe moje życie
mieściło się bez reszty
w hrabiny Popescu
szkatułce pamiątek
na której wyobrażony pasterz
na skraju dąbrowy
wydmuchuje z fujarki
perłowe powietrze
a w środku nieład
spinka
stary po ojcu zegarek
ślepy pierścionek
składana morska luneta
zasuszone listy
złoty napis na kubku
wabiący do wód
Marienbadu
laska laku
batystowa chusteczka
znak poddania twierdzy
trochę pleśni
trochę mgły
Ojcze bogów i ty mój patronie Hermesie
zapomniałem was prosić
o ranki południa wieczory płoche i bez znaczenia
o mało duszy
mało sumienia
lekką głowę
i o krok taneczny
Zbigniew Herbert
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz