A choćbym od świtu chodziła
z filozofami
o pluszczących językach,
cóż by więcej rzekli mi o świecie
od legendy, którą baba baje
wzdychająca piersią haftowaną -
o tęsknocie, o wielkiej miłości,
która tonie w słonej bezpamięci,
i o żalu,
co na skrzydłach ptaka,
lecąc nisko, płacze nad wodami
i zagląda w gęste, gorzkie groby...
Anna Kamieńska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz