fot. Benoit-Courti |
Pamięci! Roziskrzony
Przywołaj blask, te pieśni
Dawne! Niech wiatr łagodny
Do boru je zaniesie,
Nad potok — w jego wodę
Zanurzę obie ręce:
Miłosnych snów urodę
Wyłowię, zjawy piękne.
Tam, gdzie śpiewają wilgi,
Śnić będę, śnić srebrzyście.
Potem wszystko umilknie,
Ściemnieją drzewa, liście.
Samotna dla mnie ścieżka
W mroku przez puste pola;
Tam tylko ona mieszka:
Milcząca Melancholia.
William Blake
tłum. ...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz