Samotność - Rainer Maria Rilke

fot. Josh Sim
Samotność

Samotność jest jak deszcz.
Z morza powstaje, aby spotkać zmierzch;
z równin niezmiernie szerokich, dalekich,
w rozległe niebo nieustannie wrasta.
Dopiero z nieba opada na miasta.

Mży nieuchwytnie w godzinach przedświtu,
kiedy ulice biegną witać ranek,
i kiedy ciała, nie znalazłszy nic,
od siebie odsuwają się rozczarowane;
i kiedy ludzie, co się nienawidzą,
spać muszą razem - bardziej jeszcze sami:

samotność płynie całymi rzekami.

Rainer Maria Rilke
tłum. Janina Brzostowska

4 komentarze:

  1. Nieprawda, że nie ma "Samotności" Rilkego na blogu... Może Ty dawno już zapomniałaś o... samotności.

    OdpowiedzUsuń
  2. Aaa! Faktycznie jest:)) To się chyba nazywa "skleroza":D
    Za dużo już prowadziłam blogów i stanowczo za często [oraz głupio i niepotrzebnie] je kasowałam. Poza tym chyba za dużo jest tu wierszy - ale nie umiem się powstrzymać! Zamieszczanie ich sprawia mi zbyt wielką frajdę:)
    PS. Zaraziłeś mnie wczoraj Cohenem...
    (tak, metonimia, wiem:)... chyba wiem:))
    ...i dlatego siedzę teraz przy laptopie i patrzę, słucham "Pieśni miłości i nienawiści" na Mojej Ostoi:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Magda-metonimia i Mateusz-intertekst, urocze przydomki :D

    OdpowiedzUsuń