Chwila samotności - Tadeusz Kubiak

Erick Lugo
Chwila samotności

Siedzi skulona wsłuchana w siebie
- Gdzie jesteś
- Nie ma mnie
Siedzi skulona wsłuchana w siebie
jak w przypływ morza
- Gdzie jesteś
- Nie ma mnie
Siedzi skulona wsłuchana w siebie
jak w przypływ morza który porywa
spod stóp jej ziemię
- Gdzie jesteś

O - tu siedziała wsłuchana w siebie
jak w przypływ morza który porwał
spod stóp jej ziemię

Tadeusz Kubiak

2 komentarze:

  1. Witaj powtórnie,
    źle bym się ze sobą czuł, gdybym nie napisał, że Tadeusz Kubiak to jeden z nalepszych, i mój ulubiony współczesny poeta. Jest, i to go dla mnie od Broniewskiego odróżnia, niezwykle, i dosłownie szczery. W wierszu, w poezji, zawsze szukam prawdy. Prawdy uczuć, przeżyć, kreacji, prawdy jak najbardziej fałszywej, nieistniejącej, lecz w wierszu właśnie prawdziwej. U Kubiaka jej szukać nie muszę, nie dość że ona jest, to jeszcze bliska mi doświadczeniem i poetyką cudowna, zarazem.
    Bardzo wysoko sobie cenię Tadeusza Kubiaka i jego poezję.
    Tomciob.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo się cieszę, że lubisz i cenisz wiersze Tadeusza Kubiaka. Ja też.
      Pozdrawiam:)

      Usuń