Trzeba być zawsze pijanym
z Baudelaire’a
Trzeba być zawsze pijanym. W tym jest wszystko. Oto cały sens. Żeby nie czuć okrutnego ciężaru czasu, który pochyla ci ramiona i gnie cię ku ziemi, trzeba być zawsze pijanym. Czym? Winem, poezją, modlitwą. Czym chcesz.
A jeśli kiedyś, na stopniach jakiegoś pałacu, gdy upojenie będzie już mniejsze albo zniknie zupełnie, spytasz się fali, gwiazdy, ptaka, zegara, wszystkiego, co przemija, wszystkiego, co jęczy, wszystkiego, co się toczy, wszystkiego, co śpiewa, wszystkiego, co mówi – która godzina? I wiatr, i fala, gwiazda, ptak, zegar odpowiedzą – godzina, w której trzeba się upić. Żeby nie być niewolnikiem torturowanym przez czas, trzeba być zawsze pijanym. Winem, poezją, modlitwą, czym chcesz.
Marian Ośniałowski
nic dodać, nic ująć... genialne
OdpowiedzUsuńPewnie, że genialne!
OdpowiedzUsuńA jakie pouczające?! Ośniałowski to napisał / przetłumaczył Baudelaire’a, ale niestety sam nie pił.
Czytałam gdzieś, że w ogóle był abstynentem...
No i jak skończył?
Jako samobójca w Lasku Bulońskim... 6 grudnia '66.
Tak wygląda Mikołaj trzeźwych ludzi.
PS. Pisząc to, jestem wredna i sarkastyczna, bo uwielbiam wiersze Mariana Ośniałowskiego.
Baudelaire’a zresztą też.
I jestem abstynentką...
Hm, czas by jechać do Paryża;]