IX pieśń (z "Beniowskiego") - Juliusz Słowacki

Jean-Baptiste Camille Corot - Wierzby - 1872

IX pieśń (z "Beniowskiego")

"I wierzba srebrna kąpała na fali
Złote listeczki. - O tem ksiądz wielebny
Mówiąc z ambony, płakał; wierzba biała
Także, choć mówić nie mogła - płakała...

Konwalie białe, cicha mgła i rosa,
Trawy zapachem dyszały od kwiecia:
Gdy oto z wierzby trefionego włosa
Wybiegły jedna, potem druga, trzecia -
Gwiazdy błękitne, i nie szły w niebiosa
Po niebie latać i trwać przez stulecia,
Ale nad wierzbą stanęły w lazurze,
Dwie obok siebie stojąc - trzecia w górze."

I tak w żurawi klucz uszykowane
Jaśniały, aż las zajaśniał w promyki.
I przyszły panie dwie w błękit ubrane.
I pod wierzbami ucichły strumyki.

Juliusz Słowacki