Kwiecista zwiewna twa sukienka - Leszek Długosz

Kwiecista zwiewna twa sukienka

Kwiecista zwiewna twa sukienka i tamto lato sprzed tylu lat

ach popatrz wszystko to pamiętam, czuję na twarzy tamten wiatr

rzeźby obłoków nieba błękit wyraźnie każdy szczegół trwa

i niecierpliwość mojej ręki i twoje nie i twoje nie i twoje tak

I doprawdy było przecież było było tak ja ten obraz wciąż w pamięci jeszcze żywy mam

gdy na kwiecistej twej sukience rumieńcem płonął po raz pierwszy rumieńcem płonął każdy kwiat

ach coś się zmierzchło coś już przeszło i coraz dalej tamte dni

na dnie szuflady twa sukienka w kłębek zwinięta dawno śpi

ach życie życie ludzie sprawy na niebie znów żurawi klucz

na szmatki poszła twa sukienka którejś jesieni,

którejś jesieni znikła już

i to się skończyło nie inaczej właśnie właśnie tak,

ja ten ja ten obraz wciąż w pamięci jeszcze żywy mam

pocięłaś kwiatki już na szmatki żeby posprzątać żeby zetrzeć żeby pościerać z mebli kurz

o historyjka, taka piosenka do rymu się doczepia rym

taka muzyczna fotografia wyblakły urok dawnych chwil

rzeźby obłoków w niej i błękit w zieleni jeszcze serca dwa a chcesz przypomnę jeszcze więcej ja gdzieś to wszystko,

ja gdzieś to wszystko w nutach mam

i choć tyle już pozmieniał tyle zabrał zabrał czas ja ten obraz wciąż w pamięci jeszcze żywy mam

na łąkach mej pamięci jeszcze jeszcze wiruje wciąż szeleści kwiecista zwiewna twa sukienka i tamto lato i tamto lato sprzed ilu lat

na łąkach mej pamięci jeszcze jeszcze wiruje wciąż szeleści kwiecista zwiewna twa sukienka i tamto lato i tamto lato sprzed ilu lat

na łąkach mej pamięci jeszcze jeszcze wiruje wciąż szeleści kwiecista zwiewna twa sukienka i tamto lato i tamto lato sprzed ilu lat

Leszek Długosz